مربوط به آخرین حرف مربوط به فرعون حرف مصر فردی به نام مربوط به کلئوپاترا حرف از خاندان فیلوپاتور بود که یکی از برترین و قدرتمند ترین زنان سیاست شناخته می شود ، ولی او چگونه توانست به عنوان یک زن در زمان خود به فرمانروایی مصر برسد ؟ شاید اسم او را تا به حال حداقل یک بار شنیده باشید یا درباره اش خوانده باشید.
نام کامل او مربوط به کلئوپاترا حرف ی هفتم فیلوپاتور و به زبان یونانی باستان: Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ است که به مربوط به کلئوپاترا حرف معروف است ، و از اعضای دودمان سلطنتی بطلمیوسی بود. بطلمیوسیها خاندانی یونانیتبار بودند که پس از مرگ اسکندر در عصر هلنیستی بر مصر فرمان میراندند. بطلمیوسیها در سرتاسر تاریخ خود به زبان یونانی تکلم میکردند و از تکلم به زبان مصری خودداری میکردند. از این روست که در اسناد رسمی دربار همچون سنگ رشید علاوه بر زبان مصری، یونانی نیز مورد استفاده قرار گرفتهاست. اما کلئوپاترا زبان مصری را فرا گرفت و خود را به عنوان کسی که ایسیس، ایزدبانوی مصری، در او حلول کردهاست معرفی نمود. پس از قتل سزار در سال ۴۴ پیش از میلاد، او از مارک آنتونی در برابر وارث قانونی سزار، گایوس ژولیوس سزار اوکتاویانوس، حمایت کرد. کلئوپاترا درگیر رابطهٔ عاشقانهٔ دیگری با مارک آنتونی شد اما بعداً مطابق با رسوم مصر با او رسماً ازدواج کرد. کلئوپاترا از مارک آنتونی دوقلویی به نامهای کلئوپاترا سلن دوم و الکساندر هلیوس و پسر دیگری به نام بطلمیوس فیلادلفوس به دنیا آورد ، آنتونی پس از شکست در نبرد آکتیوم در برابر نیروهای اوکتاویان، خودکشی کرد. اندکی بعد نیز کلئوپاترا بنا بر رسم مصریان با گزش یک مار کبرا در ۱۲ اوت سال ۳۰ پیش از میلاد خودکشی کرد. پسر وی سزاریون که توسط پیروانش مربوط به فرعون حرف جدید مصر نامیده شده بود، تنها یازده روز بعد به دستور اوکتاویان کشته شد. بدین ترتیب مصر به یکی از استانهای روم به نام آیگیپتوس تبدیل شد. تا به امروز کلئوپاترا همچنان به عنوان یکی از شخصیتهای مشهور در فرهنگ غربی باقی ماندهاست. یاد او در بسیاری از آثار هنری و ادبی از جمله تراژدی آنتونیوس و کلئوپاترا اثر شکسپیر، اپرای کلئوپاترا اثر ژول ماسنه و فیلم کلئوپاترا ساخته شده در سال ۱۹۶۳ زنده نگه داشته شدهاست. در اغلب تصویرسازیها از کلئوپاترا، او با زیبایی خیرهکنندهای ترسیم میشود و تسخیر متوالی قلب قدرتمندترین مردان جهان به عنوان اثباتی بر جذبههای بالای جنسی و زیباشناسی او مورد استناد قرار میگیرد.
سلطنت
هویت مادر کلئوپاترا دقیقاً مشخص نیست اما بنا بر باور عمومی مادر او کلئوپاترای پنجم تریفائنا، خواهر یا خواهرزاده و همسر بطلمیوس دوازدهم، است. همچنین اگر کلئوپاترای پنجم دختر بطلمیوس دهم و کلئوپاترا برنیس سوم نباشد، این احتمال نیز میرود که مادر کلئوپاترا عضوی دیگر از دودمان بطلمیوسی و دختر بطلمیوس دهم و کلئوپاترا برنیس سوم باشد. پدر کلئوپاترا، بطلمیوس دوازدهم، از نوادگان بطلمیوس اول است که او خود از معتمدترین سرداران اسکندر کبیر بهشمار میآید. تمرکز قدرت و فساد منجر به بروز شورشهایی در سرزمین مصر و از دست رفتن قبرس و برقه شد و بدین ترتیب حکومت بطلمیوس دوازدهم به یکی از فاجعهبارترین ادوار حکومت خاندان بطلمیوسی مبدل گشت. هنگامی که بطلمیوس به همراه کلئوپاترا به روم سفر کرده بود، کلئوپاترای ششم تریفائنا از فرصت استفاده کرد و تخت و تاج سلطنتی را غصب کرد اما تنها اندکی بعد در شرایطی مشکوک مرد. اگرچه منابع تاریخی در این باره سکوت کردهاند اما باور عمومی بر این است که خواهرش، برنیس چهارم، او را مسموم کرد تا خودش بهتنهایی حکمرانی کند. فارغ از دلیل مرگ کلئوپاترای ششم، برنیس چهارم تا زمان بازگشت بطلمیوس دوازدهم در سال ۵۵ پیش از میلاد بر تخت سلطنت نشست. بطلمیوس دوازدهم به کمک اولوس گابینیوس، ژنرال رومی، اسکندریه را تصرف کرد و باز پس گرفت. برنیس زندانی و اندکی بعد اعدام شد و آنطور که گفته میشود سرش به فرمان پدر به دربار سلطنتی فرستاده شد. در این زمان کلئوپاترا که چهارده سال سن داشت، به عنوان نایبالسلطنه و قائم مقام پدرش منصوب شد گرچه احتمالاً قدرت او بهشدت محدود بودهاست. بطلمیوس دوازدهم در مارس سال ۵۱ پیش از میلاد درگذشت و بنا بر وصیتش دختر هجده سالهاش، کلئوپاترا، و پسر ده سالهاش، بطلمیوس سیزدهم، مشترکاً بر تخت سلطنت نشستند. سه سال اول حکومت آنان با دشواریهای فراوانی همراه بود: مسائل اقتصادی، خشکسالی، عدم طغیان کافی رود نیل، و بروز مناقشههای سیاسی. گرچه کلئوپاترا بنا بر رسم بطلمیوسیها، با برادر جوانترش وصلت کرده بود اما بهزودی نشان داد که قصد ندارد قدرت را با او تقسیم کند. در اوت سال ۵۱ پیش از میلاد روابط کلئوپاترا و بطلمیوس بهکلی شکرآب شد. کلئوپاترا نام بطلمیوس را از اسناد رسمی حذف کرد و دستور داد تا در سکهها تنها صورت او نقش ببندد. این اقدام کلئوپاترا بر خلاف رسوم بطلمیوسیها بود که مطابق آن حکمرانان زن تحت امر حکمرانان مرد قرار میگرفتند. در سال ۵۰ پیش از میلاد کلئوپاترا درگیر مناقشهای جدی با گابینیانی شد. گابینیانی گروهی از سربازان رومی تحت امر اولوس گابینیوس بودند که در مصر مانده بودند تا از سلطنت بطلمیوس دوازدهم پس از رسیدن دوباره به قدرت در سال ۵۵ پیش از میلاد حفاظت کنند. وقتی که پسران فرماندار رومی سوریه، مارکوس کالپورنیوس بیبولوس، به مصر آمدند تا از گابینیانی برای پدرشان علیه پارتیان درخواست یاری کنند، گابینیانی سر به شورش برداشتند و پسران بیبولوس را کشتند. کلئوپاترا مسببان این قتل را در غل و زنجیر کرد و به بیبولوس تحویل داد. بدین ترتیب بود که گابینیانی به دشمنان خونی کلئوپاترا بدل گشتند. درگیری کلئوپاترا با گابینیانی از دلایل اصلی سقوط کلئوپاترا از قدرت بود. دوران حکومت انفرادی کلئوپاترا سرانجام با دسیسهٔ گروهی از درباریان به رهبری خواجه پوتینوس و همراهی ژنرالی نیمه یونانی به نام آچیلاس و همچنین تئودوتوس اهل خیوس به پایان رسید. حول و حوش سال ۴۸ پیش از میلاد برادر جوانتر کلئوپاترا، بطلمیوس سیزدهم، به تنهایی بر تخت سلطنت تکیه زد. کلئوپاترا سعی کرد در حوالی پلوسیوم شورشی به پا کند اما بهزودی مجبور شد همراه تنها خواهر باقیماندهاش، آرسینو، بگریزد. وقتی کلئوپاترا در تبعید به سر میبرد، روم درگیر جنگی داخلی شد که در یک سر آن پومپه قرار داشت و در سر دیگر آن ژولیوس سزار. در پاییز سال ۴۸ پیش از میلاد پومپه در نبرد فارسالوس مغلوب سزار شد و به اسکندریه گریخت و پناه خواست. بطلمیوس که در آن هنگام تنها سیزده سال داشت، تختی در لنگرگاه برای خودش بر پا کرده بود و از آنجا شاهد قتل پومپه به دست یکی از افسران پیشینش (افسران پیشین پومپه) بود که در آن زمان در محضر خاندان بطلمیوسی خدمت میکرد. سر او را به محض خروج از کشتی، جلو چشمان زن و بچههایش زدند. گفته میشود بطلمیوس دستور داده بود تا بلافاصله سر پومپه را بزنند تا نزد سزار خودشیرینی کرده باشد و بدین ترتیب دل سزار را که در آن زمان مصر به او بدهی کلانی داشت، نرم کرده باشد و او را به متحد جدید مصر بدل کند. اما این ماجرا مطابق میل بطلمیوس پیش نرفت و دو روز بعد که سزار در تعقیب پومپه به مصر رسید و با سر بریدهٔ پومپه مواجه گشت، به شدت خشمگین شد. اگرچه پومپه رقیب سیاسی سزار بهشمار میآمد، اما پیش و بیش از آن یکی از کنسولهای روم بود و بیحرمتی به او در نظر سزار بیحرمتی به روم بود. همچنین پومپه شوهر تنها دختر قانونی سزار، ژولیا، بود که به هنگام زایمان مرده بود و پومپه پس از مرگ او همسر دیگری اختیار نکرده بود. سزار کنترل پایتخت مصر را به زور در دست گرفت و خود را به عنوان کسی که میباید میان بطلمیوس و کلئوپاترا وساطت کند تحمیل کرد. کلئوپاترا به امید آنکه از خشم ژولیوس سزار نسبت به بطلمیوس نهایت استفاده را ببرد، چارهای اندیشید تا مخفیانه راهی به درون قصر یابد و با سزار دیدار کند. پلوتارک در کتاب مربوط به زندگی حرف ژولیوس سزار توصیفی زنده و روشن از نحوهٔ ورود او به قصر و گذر از نگهبانان سلطنتی در حالی که در درون فرشی پیچیده شده بود و بر دستان آپولودروس اهل سیسیل حمل میشد ارائه کردهاست. او در آن شب دل از ژولیوس سزار برد و نه ماه بعد در سال ۴۷ پیش از میلاد پسری به دنیا آورد که بطلمیوس سزار نامیدش و به سزاریون به معنای «سزار کوچک» ملقبش کرد.
کلئوپاترا و سزار اثر ژان لئون ژروم
سزار پس از ملاقات با کلئوپاترا طرحهایش برای ضمیمه کردن مصر به خاک روم را کنار گذاشت و در نزاع بین خواهر و برادر برای کسب قدرت جانب کلئوپاترا را گرفت. پس از آنکه میتریداتس حصر اسکندریه را در هم شکست، سزار در نبرد نیل لشکر بطلمیوس را مغلوب کرد. بطلمیوس در رود نیل غرق شد و سزار کلئوپاترا را به رأس قدرت بازگرداند. کلئوپاترا بار دیگر تخت و تاج مصر را مشترکاً بههمراه برادر جوانتر دیگرش، بطلمیوس چهاردهم، در دست گرفت. سزار مصر را ترک کرد اما سه لژیون رومی تحت فرماندهی روفیو در مصر باقیماندند.
به دلیل طولانی بودن متن و مطلب به ادامه مطلب بروید.
داستان و مطلب های متفاوت ...
ما را در سایت داستان و مطلب های متفاوت دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mani-2015o بازدید : 500 تاريخ : سه شنبه 29 آبان 1397 ساعت: 20:10