عبادتگاه برانکاچی

مازاتچو (28-1401 )، اولین نقاش بزرگ ایتالیایی رنسانس نخست بود. در تکمیل میراث جوتو ، مازاتچو سبک ساده ای از طبیعت گرایی عمیق را پرورش داد، او با به کارگیری نو آوری های هم دوره های فلورانسی خود مانند سبک مجسمه سازی دوناتلو و سیستم پرسپکتیو برونلسکی توانست به این مهم دست یابد. وی که توماسو نامگذاری شده بود، به خاطر ظاهر نامرتب و تنفر از مادیات دنیوی ، با نام مازاتچو ، به معنای تام شلخته ، خطاب می شد. سبک او نیز ساده و نامزین است و تمایل اندکی به جزئیات سبک گوتیک بین المللی نشان می دهد، به جان آن بیشتر بر حجم فیزیکی و معنوی شخصیت هایش تمرکز  دارد. معروف ترین اثر مازاتچو در فلورانس می باشد که مجموعه دیوارنگاره های فراموش نشدنی وی در عبادتگاه برانکاچی در سانتا ماریا دل کارمین است و در کنار آثار همکارش ماسولینو دی پانیکال ( فعال در سال های 47-1423 ) نقاشی شده بودند

خیزش تابیتا :

نقاشی های دیواری برانکاچی در سال 1423 توسط فیلیس برانکاچی تاجر و سیاستمدار ثرتمند سفارش داده شده بود و کار بر روی آنها نیز از سال بعد شروع شد در اسل 1428 دیوارنگاره ها ناتمام رها شدند و نهایتا فیلیپو لیپی در سال ( 82-1481 ) آنها را تکمیل نمود. صبر باشکوه ماسولینو با بهره مندی او از سیستم جدید پرسپکتیو در مقایسه با طبعیت گرایی ساده و در عین حال سنگین مازاتچو و تناقض بود در این دیواره نگاره دو واقعه کتاب مقدس انجیل یعنی : شفای معلول (سمت چپ تصویر پایین) و خیزش تابیتا ( سمت راست تصویر پایین) در یک محیط فلورانسی آن دوره دیده می شوند. قلوه سنگ هایی که هرچه دور ترند کوچک تر نشان داده می شوند، چشم را به چشم انداز شهری سرشار از جزئیات هدایت می نماید، تابیتا نام دخترانه در زبان انگلیسی  است و طبق داستان های انجیل نام زن مرده ای بود که توسط سایه پیر مقدس زمانی که از کنار جسد وی عبور می کرد زنده شد.

پول اعانه :

به نظر می رسد مه مازاتچو و ماسولینو از ابتدا کار و فضاء نقاشی را به طور مساوی با یک دیگر تقسیم میکردند، دو نمونه از مشهور ترین صحنه ها : یعنی خیزش تابیتا و پول اعانه روی دو دیوار  روبروی هم و در یک سطح قرار دارند، هر دو از یک نقطه دید ترسیم شده اند و در هر دو ، زمین شیب رو به بالا را نشان می دهد که بیننده حس کند می تواند وارد صحنه شود. نوگرایی مازاتچو را می توان در شدت و جذابیت ژست ها و حالات صورت مشاهده نمود به طوری که بیننده جذب نماسازی تصویر شود. در این تصویر تمام خطوط حاشیه ی اشکال بر سر مسیح ختم می شوند. نوگرایی را همچین می توان در نور یکنواختی که سبب شادابی چشم انداز و تجسم واقعی لباس های اشخاص می شود مشاهده نمود پول اعانه صحنه ای از داستان های موجود در انجیل ماتیو را نشان می دهد که در آن حضرت عیسی پیتر به سمت ماهی کنار رودخانه هدایت می کند و از او می خواهد که از دهان ماهی پولی را که برای مخارج معبد است خارج کند

نوشته های کلاسیک :

ترجمه کتاب تاریخ طبیعی ( قرن اول میلادی ) از سر پلینی در سال 1473 شهرت مازاتچو را افزاییش داد، این کتاب واقعه گرایی نقاشی های باستانی را به شکلی که در آثار مازاتچو کاربرد داشت شرح می داد.

تبعید :

تصویر سازی مازاتچو از صحنه پریشان و غم انگیز تبعید آدم و حوا از بافغ بهشت نشان گر قدرت بیان و صراحت سبک او است. فرشته ای گناهکاران را به دنیای خشک و خشن می راند ، جایی که در آن نور بی رحمانه گناه و اندوهشان را نمایان می سازد. در این اثر ترکیب بندی شخصیت ها گرچه در ابعاد کوچک است ولی به زیبایی با تصویر تناسب  دارد. حرکت رو به جلوی آدم و حوا که از طرف فرشته ها به آن دیکته شده ، به کمک محور عمودی ای که از سر آنها به سمت کف پایشان می آید ترسیم شده است. بدن عضلانی آدم و لطافت بدن حوا برگرفته از حجاری های آن دوره بوده است.

اجداد حوا :

شخصیت حوا در اثر تبعید مازاتچو شبیه به شخصیت اثر اعتدال جیوانی پیزانو در منبر کلیسای جامع شهر پیزا می باشد که خود آن نیز بر اساس نمونه های کلاسیک تهیه شده است.

وسوسه :

دیوارنگاره وسوسه اثر ماسولینو که در آن شیطان در جلد یک افعی حوا را وسوسه می کند در مقابل دیوارنگاره تبعید مازاتچو ، روبروی ورودی عبادتگاه برانکاچی قرار دارد. تضاد بین دو زوج - زوج شاد و آراسته ماسولینو و زوج غمگین ، خمیده و شمسار مازاتچو - دید هنری متفاوت نقاشان این اثار را آشکار می سازد. شخصیت های مزاتچو کامل اند ولی ظاهر خمیده آنها ، فضایی که رد آن ایستاده اند را کاملا اشغال کرده است، به نظر می رسد که آنها به ماهیت انسان ها نزدیک تر اند، در حالی که در مقابل ، شخصیت های ماسولینو میلی به رهایی و ب یقیدی دارند.

به دلیل قوانین وبلاگ و مقررات اجتماعی و فرهنگی اسلامی تصویر کامل در وبلاگ قرار نگرفته است، در صورت تمایل به تصویر کامل بر روی متن کلیک کنید.

روح تجسم :

مازاتچو تحت تاثیر مجسمه ای از جیوانی پیزانو ( فعال در سال های 1314-1265 ) که پسر مجسمه ساز مشهور شهر پیزا یعنی نیکولا پیزانو ( فعال سال های 78-1258 ) بود، قرار گرفت. پیزانو ها شخصیت های قهرمانان کلاسیک را مجسمه سازی خود احیاء نمودند ، آنها سبک جوتو را نیز تحت تاثیر خود قرار داده بودند. سر حضرت آدم در اثر تبعید احتمالا متاثر از الگو برداری از شخصیت های مجسمه ی نفرین شدگان اثر جیوانی است که در منبر کلیسای جامع پیزا قرار دارد.

ارواح در رنج :

مازاتچو ، مانند جوتو از حالات فیزیکی شخصیت هایش برای نشان دادن حس روحشان بهره می برد. رنج حوا از تبعید ، از طریق نشان دادن زاویه سر او هنگام ناراحتی و پشیمانی ، و زجر مضاعف آدم از طریق خمیده و سرافکنده ایستادن او از روی شرمساری و در حالی که صورتش را بین دستانش پنهان کرده ، نشان داده شده است. همچینان که آدم به جلو خم شده ، حوا نیز سرش را به عقب برده و دهانش از شدت غم و اندوه باز مانده است.

* * * * * *  * * * *

نمونه کاری از مجسمه ساز معروف : جیوانی پیزانو

پایان