زندگی نامه اوحدی مراغه ای

رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای در سال ۶۷۳ هجری قمری در مراغه بدنیا آمد.اوحدی در مراغه بدنیا آمد اما اصالتاً اهل اصفهان بوده ،مدتی نیز در اصفهان اقامت داشته و به تحصیل علم پرداخته است اما بیشتر عمرش را در آذربايجان بسر برده است.اشعار به جای مانده از ایشان به حدود پانزده هزار بیت می‌رسد.اوحدی در سال ۷۳۸ هجری قمری چشم از جهان فروبست و در مراغه به خاک سپرده شد، در حال حاضر یک موزه در کنار مقبرهٔ اوحدی در مراغه دایر می‌باشد و سال وفات ایشان در سنگ قبر قبلی شاعر که در موزه نگهداری می شود ثبت شده است.

آثار اوحدی :
دیوان قصاید و رباعیات و غزلیات ، ده نامه یا منطق العشاق ، مثنوی جام جم

نمونه اشعار :

شمع از سر خود گذشت و آزاد بسوخت
بر آتش غم خنده‌زنان شاد بسوخت
من بندهٔ شمعم، که ز بهر دل خلق
ببرید ز شیرین و چو فرهاد بسوخت

 * * * * * * * * *

بد میکنند مردم زان بی‌وفا حکایت
وانگه رسیده ما را دل دوستی به غایت
بنیاد عشق ویران، گر می‌زنم تظلم
ترتیب عقل باطل، گر می‌کنم شکایت
صد مهر دیده از ما، ناداده نیم بوسه
صد جور کرده بر ما، نادیده یک جنایت
آیا بر که گویم: این قصهٔ پریشان؟
یا بر که عرضه دارم این رنج بنهایت؟
عقلم به عشق او، چون رخصت بداد، گفتم
روزی به سر در آیم زین عقل بی‌کفایت
دل وصف او به نیکی کردی همیشه، آری
چون عشق سخت گردد دل کژ کند روایت
بی‌غم کجا توان بود؟ آسوده کی توان شد؟
نی زین طرف تحمل، نی زان جهت عنایت
در عشق او صبوری دل باز داد ما را
ورنه که خواست کردن درویش را رعایت؟
ای اوحدی، غم او برخود مگیر آسان
کین غصهٔ نهانی ناگه کند سرایت